Η Ζέτα Αποστόλου γεννήθηκε στο χωριό Αθανάσιος Διάκος της Φωκίδας. Ήταν αδερφή του ηθοποιού Νατάσας Αποστόλου.
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Λυκούργου Σταυράκου. Ίσως η πιο σέξυ ηθοποιός του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
Το ντεμπούτο της στο θέατρο έγινε με την παράσταση, “Οδός Ονείρων” του Μάνου Χατζιδάκι. Όσον αφορά το ντεμπούτο της στο κινηματογράφο, αυτό έγινε το 1960.
Η Ζέτα Αποστόλου έπαιξε επίσης στις ταινίες, “Σουσουράδα” και “Θυσιάστηκα για το παιδί μου”.
Όμως, στην ταινία, “Αμόκ” έκανε το «μπαμ». Αυτό, διότι έπαιξε ημίγυμνη σε διάφορες σκηνές της ταινίας. Ο Τύπος τη χλεύασε, όμως, στο εξωτερικό γνώρισε την αποθέωση στα φεστιβάλ.
Από εκεί και πέρα, στην ταινία, “Οι εχθροί” πραγματοποίησε ένα από τα καλύτερα στριπτίζ, που έχει παιχτεί ποτέ στον ελληνικό κινηματογράφο. Συνέχισε να παίζει μέχρι το τέλος του κινηματογράφου και έπειτα συμμετείχε σε βοιντεοκασέτες.
Η Ελληνίδα ηθοποιός ήταν η πρώτη που έκανε γυμνό στη Φίνος Φιλμ. Μάλιστα, όταν το έπραξε, αποτέλεσε την απόλυτη ερωτική φαντασίωση του ανδρικού πληθυσμού. Μεταξύ άλλων, η γνωστή ηθοποιός κατάφερε να παίξει στην καριέρα της στις ταινίες, “Ο μόδιστρος” και “Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός“.
Με το τέλος της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου η Ζέτα Αποστόλου μπαίνει στο χώρο του βίντεο γυρίζοντας ταινίες που ευτυχώς δεν καταγράφηκαν στη συνείδηση του κοινού. Με την έλευση της ιδιωτικής τηλεόρασης θα παίξει στις σειρές “Αστυνόμος Θανάσης Παπαθανάσης“(1990), “Η καλή πεθερά“(1993), “Σύνορα Αγάπης“(1999) και φυσικά στην τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίου της Αλκυόνης Παπαδάκη “Το Χρώμα του Φεγγαριού” από το Γιάννη Δαλιανίδη.
Παρά την έντονη κινηματογραφική της δραστηριότητα, η Ζέτα Αποστόλου διατήρησε χαμηλό προφίλ μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Η Ζέτα Αποστόλου δεν πέρασε απαρατήρητη από τον καλλιτεχνικό χώρο. Υπήρξε το απόλυτο σεξ σύμβολο των 60ς, δεν πέρασε ποτέ από αυτό που σήμερα λέμε “ερωτικός κινηματογράφος”(με σκληρές πορνογραφικές σκηνές) αλλά έπαιξε σε αστυνομικά φιλμ ή κοινωνικά δράματα με κάποιες τολμηρές σκηνές. Ταινίες με δολοπλοκίες, δολοφονίες, ερωτικές αντιζηλίες και απιστίες. Ευτύχησε να συνεργαστεί με σπουδαίους σκηνοθέτες από το Βασίλη Γεωργιάδη και τον Κώστα Καραγιάννη μέχρι το Ντίνο Δημόπουλο και το Γιάννη Δαλιανίδη.
Ο Ντίνος Δημόπουλος αναφέρει στο βιβλίο του για τα «τολμηρά» παρασκήνια της ταινίας: «Οι κοπέλες δεν ήταν της Σχολής Καλογραιών, ήταν σκληρές, παιδεμένες κι αποφασισμένες για όλα.
Τέσσερις – πέντε από τις οχτώ, που θα ερμήνευαν τους ισάριθμους ρόλους, έπρεπε να εμφανιστούν στην ταινία γυμνές ή ημίγυμνες. Στην αρχή τα κορίτσια που έπρεπε να γδυθούν για τις ανάγκες του έργου ήταν κάπως διστακτικά και αμήχανα. Ντρέπονταν, και με το δίκιο τους. Σιγά σιγά όμως άρχισαν να ξεθαρρεύουν.
Είδαν πως, εκτός από το συνεργείο και τους συναδέλφους τους ηθοποιούς, κανένας ξένος δεν υπήρχε». Ο Ντίνος Δημόπουλος περιέγραψε την προετοιμασία των ηθοποιών για τις επίμαχες σκηνές: «Μόλις πατούσαν το πόδι τους στην Υβάλα, έπαιρναν χώμα και νερό, άλειβαν το γυμνό τους κορμί για να ‘ναι έτοιμες. Έμεναν έτσι μέχρι το τέλος του γυρίσματος.
Το είχαν συνηθίσει και τους άρεσε. Τόσο που έρχονταν μέρες που έβλεπα μια ή δυο από αυτές μ’ αυτή την παραδείσια περιβολή κι έλεγα: – Μα καλά, εσύ βρε Σόφη, γιατί γδύθηκες; Κι εσύ, Ζέτα; Αφού ούτε η μια ούτε η άλλη έχετε γύρισμα σήμερα. – Πειράζει; μου απαντούσε άνετα η Ζέτα Αποστόλου. – Άμα δεν πειράζει εσάς, εμένα γιατί να μου πέφτει λόγος;».
Φιλμογραφία
1960 Θυσιάστηκα για το παιδί μου
1960 Σουσουράδα
1961 Ποιος θα κρίνει την κοινωνία
1961 Το παιδί του μεθύστακα
1961 Τα τέσσερα αδέλφια
1961 Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός
1962 Άγγελοι του πεζοδρομίου
1962 Οι τρεις σωματοφύλακες
1962 Οι γαμπροί της ευτυχίας
1962 Ο άντρας της γυναίκας μου
1962 Αμαρτωλές
1962 Η Ελληνίδα και ο έρωτας
1962 Χωρίς ταυτότητα
1962 Έξυπνοι και κορόιδα
1962 Δέκα μέρες στο Παρίσι
1963 Αμόκ
1963 Ο διαιτητής
1963 Φυγή
1963 Η βαλίτσα με το πτώμα
1964 Οι φτωχοδιάβολοι
1965 Το βλακόμουτρο
1965 Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη
1965 Οι εχθροί
1965 Λολίτες της Αθήνας
1965 Το χώμα βάφτηκε κόκκινο
1966 Τα μυστικά της αμαρτωλής Αθήνας
1966 Πόθοι στον καταραμένο βάλτο
1966 Γαβριέλλα η αμαρτωλή της Αθήνας
1967 Ο μόδιστρος
1968 Το ΠΡΟ-ΠΟ και τα μπουζούκια
1968 Ψυχραιμία Ναπολέων
1969 Τα παιδιά του λιμανιού
1970 Η βαρώνη και ο Προκόπης
1971 Καταναλωτική κοινωνία
1972 Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα