Ο Νίκος Καζής (1927 - 1 Οκτωβρίου 2006) ήταν Έλληνας ηθοποιός, απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου.
Βιογραφία
Έκανε το ντεμπούτο του το 1948 με τον θίασο Μιράντας Μυράτ - Λάμπρου Κωνσταντάρα στο έργο του Ασημάκη Γιαλαμά «Σβήσε το φως», στο θέατρο «Μακεδονικό» της Θεσσαλονίκης (τον ίδιο χρόνο έγινε μέλος του ΣΕΗ). Έπαιξε πολλούς και ποικίλους ρόλους σε κωμωδίες, δράματα και αρχαίες τραγωδίες. Συνεργάστηκε με τους Λάμπρο Κωνσταντάρα, Βασίλη Λογοθετίδη, Νίκο Χατζίσκο, Αντιγόνη Βαλάκου, Κώστα Χατζηχρήστο κ.ά. Με το Εθνικό Θέατρο συνεργάστηκε τα διαστήματα (1954-1957, 1960-1964, 1966-1975) σε βασικούς ρόλους όπως: Πολυνείκης στις Φοίνισσες, Ίων στο ομώνυμο έργο, Ορέστης στην Ηλέκτρα, Αχιλλέας στην Ιφιγένεια εν Αυλίδι, Ετεοκλής στους Επτά επί Θήβας, λόρδος Γκόρινγκ στο «Ένας ιδανικός σύζυγος», λόρδος Ντάρλιγκτον στη «Βεντάλια της λαίδης Ουίντερμιρ» κ.ά.
Στον κινηματογράφο έπαιξε στις ταινίες Οι ουρανοί είναι δικοί μας, Γκόλφω, Στουρνάρα 288, Αντιγόνη, Όσο υπάρχουν γυναίκες κ.ά. Τη δεκαετία του 1960 συμμετείχε σε αρκετά θεατρικά έργα στο ραδιόφωνο. Μια σχετικά άγνωστη δραστηριότητά του ήταν αυτή του τραγουδιστή (σε ηλικία 15-17 χρόνων εμφανιζόταν τα χρόνια της Κατοχής σε βαριετέ όπως «Όασις», «Αλκαζάρ», «Σίνε-Νιους»). Ήταν αυτός που έβγαλε στο θέατρο τον Βασίλη Μαλούχο.
Φιλμογραφία
| Έτος | Τίτλος | Ρόλος | Παρατηρήσεις |
|---|---|---|---|
| 1947 | Παιδιά της Αθήνας | Νώντας | |
| 1948 | Χαμένοι άγγελοι [1] | Ανδρέας | |
| 1950 | Αμάρτησα για το παιδί μου (Λυπηθείτε το παιδί μου) | ||
| 1952 | Ορκίστηκα εκδίκηση | Παντελής Βατράς | |
| 1953 | Σάντα Τσικίτα | Ανδρέας Δελακοβίας | |
| Οι ουρανοί είναι δικοί μας [1] | Δημοσθένης Κανέλλος | ||
| 1954 | Η άγνωστος | χωρίς το όνομά του στους τίτλους | |
| 1955 | Γκόλφω [1] | Τάσος | |
| 1956 | Ο ζηλιαρόγατος | Πίπης | τραγουδιστής |
| Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο; | |||
| Δολάρια και όνειρα | Τζέιμς Πέρι [2] | ||
| 1957 | Έχει θείο το κορίτσι | Φλώρος [3] | |
| Μανούλα, θέλω να ζήσεις | αδελφός Τζένης | ||
| 1958 | Κερένια κούκλα | Νίκος | |
| 1959 | Σαρακατσάνισσα | Δρόσος Μαρκώνης | |
| Όσο υπάρχουν γυναίκες | Μίμης | ||
| Στουρνάρα 288 (Φτώχεια και αριστοκρατία) | Μίμης Παπαφρονιμόπουλος | ||
| 1961 | Αντιγόνη | Αίμων | |
| 1962 | Ο Μιχαλιός του 14ου συντάγματος | λοχαγός Τάσος | |
| 1964 | Συγχώρεσέ με αγάπη μου | Νίκος Βρασόπουλος | |
| 1965 | Ο άχρηστος της κοινωνίας | ||
| 1966 | Αγάπη που δεν σβήνει ο χρόνος |
Θεατρικές Παραστάσεις
Βάτραχοι (1998)
Επτά επί Θήβας (1968)
Ο ασυλόγιστος (1964)
Το ατλαζένιο γοβάκι (1963)
Το όνειρο (1963)
Ρωμαίος και Ιουλιέτα (1961)
Αντιγόνη (1956)
Γκόλφω (1955)
Μονσεράτ (1951)
Σβήσε το φως (1948)
Επτά επί Θήβας (1968)
Ο ασυλόγιστος (1964)
Το ατλαζένιο γοβάκι (1963)
Το όνειρο (1963)
Ρωμαίος και Ιουλιέτα (1961)
Αντιγόνη (1956)
Γκόλφω (1955)
Μονσεράτ (1951)
Σβήσε το φως (1948)
Τηλεοπτικό θέατρο