Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά στις 15 Νοεμβρίου του 1920 και απεβίωσε στις 5 Μαΐου του 1999. Ήταν ο πρώτος ηθοποιός που εμφανίστηκε ζωντανά στην ελληνική τηλεόραση, στο μονόπρακτο, “Αυτός και το παντελόνι” του του Ιάκωβου Καμπανέλλη, το 1966.
Μορφωμένος, καλλιεργημένος, ονειροπόλος, και πάντα σοβαρός και αυστηρός –κυρίως με τον εαυτό του – ο Βασίλης Διαμαντόπουλος εξέφραζε το ήθος και την ποιότητα σε όλη την καλλιτεχνική του πορεία. Με ένα προσωπικό θεατρικό λόγο, κατάφερε από την αρχή της καριέρας του να αποδώσει με μοναδικό τρόπο, Ευρυπίδη, Αριστοφάνη, Σαίξπηρ, Τσέχωφ, Ίψεν, Ντε Φίλιππο, Πιραντέλο, Μπρεχτ, Ξενόπουλο, Πάρνη, Καμπανέλλη και πολλούς άλλους.
Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος και η Νταίζη Μαυράκη, Σταρ Ελλάς το 1952 και τρίτη Μις υφήλιος στην ταινία “Νυχτερινή περιπέτεια” 1953-54. (Σπάνιο αρχείο από το Μουσικό Θέατρο)
Γεννημένος στον Πειραιά και με σπουδές στη Νομική Σχολή της Αθήνας και στις δραματικές σχολές του Εθνικού Θεάτρου, αλλά και του Καρόλου Κουν, ο Βασίλης Διαμαντόπουλος, προσπαθούσε σε κάθε ρόλο του να ξεπεράσει τον εαυτό του.
Η πρώτη του θεατρική εμφάνιση έγινε στο Θέατρο Τέχνης το 1942, παίζοντας μαζί με το δάσκαλό του, Κάρολο Κουν, στην «Αγριόπαπια» του Ιψεν. Από τότε καθιερώθηκε σαν ηθοποιός και μέχρι το 1949 απέδωσε εξαιρετικά πάνω από 30 ρόλους σε έργα που ανέβασε το Θέατρο Τέχνης. Αμέσως μετά συνεργάστηκε για ένα χρόνο με τον θίασο της Κατερίνας, αλλά το 1950 προσλήφτηκε στο Εθνικό Θέατρο. Εκεί έπαιξε σε παραστάσεις σταθμούς, σκηνοθετημένες οι περισσότερες από τον Κάρολο Κουν. Μετά από συνεργασίες με άλλους θιάσους, επανήλθε το 1955 στο Εθνικό Θέατρο, και συμμετείχε σε σπουδαία έργα της θεατρικής Γραμματείας.
Το 1958 ίδρυσε το «Νέο Θέατρο» που λειτούργησε ως και το 1966 με πρωταγωνίστρια την τότε σύντροφό του Μαρία Αλκαίου. Για τις παραστάσεις εκείνης της εποχής, τιμήθηκε από την πολιτεία με το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α΄.
Τα πρώτα χρόνια της δικτατορίας πήγε στο Παρίσι και όταν επέστρεψε, συνεργάστηκε με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και αργότερα με το «Θέατρο Σάτιρα» του Γιώργου Μιχαλακόπουλου. Εκείνη την εποχή ωστόσο, ο Διαμαντόπουλος είχε την ιδέα μιας τηλεοπτικής σειράς, την οποία μετέδωσε στον συγγραφέα Κώστα Μουρσελά και έτσι γράφτηκαν τα κείμενα της μοναδικής σειράς «Εκείνος κι Εκείνος», που παρουσιάστηκε στην τηλεόραση το 1972. Το εκπληκτικό δίδυμο του Λουκά (Βασίλης Διαμαντόπουλος) και του Σόλωνα (Γιώργος Μιχαλακόπουλος), αγαπήθηκε, εν μέσω δικτατορίας, από άκρη σε άκρη της Ελλάδας, και οι ηθοποιοί έγιναν σύμβολα.
Με την ίδια σοβαρότητα και υπευθυνότητα αντιμετώπισε και τον ελληνικό κινηματογράφο. Έπαιξε σε 21 ταινίες, και σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές. Με τη Φίνος Φιλμ ξεκίνησε τη συνεργασία του το 1949 με την ταινία «Τελευταία Αποστολή», η οποία αποτέλεσε και την πρώτη συμμετοχή της Ελλάδας στο κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών (1951). Έπαιξε και σε άλλες τρεις εξαιρετικές ταινίες της Φίνος Φιλμ: «To Αμαξάκι», «Νόμος 4000» και «To Ταξίδι».
Την αγάπη του για την υποκριτική τέχνη αλλά και για τους νέους, που όπως έλεγε ήταν η ελπίδα του, την εξέφρασε και στη διδασκαλία του, τόσο στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όσο και στη Σχολή του Κουν. Το 1989 ίδρυσε τη Σχολή «Θεατρικό Εργαστήρι» και αργότερα την ανωτέρα σχολή «Ίασμος» της οποίας το τμήμα της Θεσσαλονίκης φέρει το όνομά του.
Παντρεύτηκε δύο φορές, πρώτα με την ηθοποιό Τώνια Καράλη, με την οποία απέκτησε μία κόρη, και εν συνεχεία με την ηθοποιό Μαρίνα Γεωργίου, με την οποία απέκτησε έναν γιο. Υπήρξε κομμουνιστής σε όλη τη διάρκεια της ζωής του και στρατευμένος αγωνιστής με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος πέθανε από ανακοπή καρδιάς στις 05 Μαΐου του 1999, σε ηλικία 78 ετών.
Φιλμογραφία
1948 Μαρίνος Κοντάρας
1949 Τελευταία αποστολή
1954 Νυχτερινή περιπέτεια
1956 Αρπαγή της Περσεφόνης
1957 Της νύχτας τα καμώματα
1957 Το αμαξάκι
1959 Ερωτικές Ιστορίες
1959 Να Πεθερός, Να Μάλαμα!
1961 Ο θάνατος θα ξανάρθει
1962 Νόμος 4000
1962 Ταξίδι
1962 Ψηλά τα χέρια Χίτλερ
1963 Αφοσίωση
1964 Μια εβδομάδα στον παράδεισο
1966 Une balle au coeur
1977 Ο τοίχος
1978 Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας
1979 Το χαμόγελο της Πυθίας
1980 Ελευθέριος Βενιζέλος: 1910-1927
1980 Ο γυρολόγος
1981 Μάθε παιδί μου γράμματα
1982 Ο τελευταίος διάλογος
1982 Το κόκκινο τρένο
1983 Οι απόμαχοι
1983 Χωρίς μάρτυρες
1987 Τα Παιδιά της Χελιδόνας
1991 Ισημερία
1996 Καβάφης
1997 Μπίζνες στα Βαλκάνια