Ο Λάσκος γεννήθηκε στην Ελευσίνα. Αφού τελείωσε το Γυμνάσιο, μετέβη στην Αθήνα. Θέλοντας προς στιγμήν να ακολουθήσει στρατιωτική καριέρα, πήγε στη Σχολή Ευελπίδων, απ' όπου έφυγε για να καταλήξει τραγουδιστής και ηθοποιός. Ωστόσο, γύρω στο 1930 μεταπήδησε, «από τα σανίδια του βαριετέ και του φιλολογικού καφέ Μπάγκειον της Οµόνοιας, στο σινεµά». Μαζί με άλλους νεαρούς κινηματογραφόφιλους ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής «Άστρο Φιλμ». Υπήρξε από τους πρωτοπόρους του ελληνικού βωβού κινηματογράφου: γύρισε το 1931 μια από τις πρώτες αξιόλογες ταινίες στα χρονικά του ελληνικού κινηματογράφου, Δάφνις και Χλόη, που χαρακτηρίστηκε πρωτοποριακή για τις γυμνές σκηνές και την ποιητικότητά της.
Η ποσοτικά τεράστια κινηματογραφική παραγωγή του επισκίασε άλλες πλευρές του δημιουργικού ταλέντου του Λάσκου και, ιδιαίτερα, την ποίησή του. Ποίηση και κινηματογράφος βρίσκονταν σε σύγκρουση στον Λάσκο: όταν καταπιανόταν με το ένα, κατά κανόνα παραμελούσε το άλλο, όπως φαίνεται και από τις χρονολογίες της κινηματογραφικής παραγωγής του, σε σύγκριση με εκείνες των ποιητικών εκδόσεών του. Κατά βάθος ήταν, όπως είχε παρατηρήσει ο Αιμίλιος Χουρμούζιος, ένας ποιητής «που κρυβόταν θεληματικά πίσω από τον θεατρίνο». Ασχολήθηκε με τη σύνθεση ποιημάτων από τα εφηβικά κιόλας χρόνια του. Την εποχή που ήταν ηθοποιός στο ελαφρύ θέατρο, συνήθιζε να απαγγέλλει τα έργα του στο κοινό «με τη βροντώδη φωνή του». Φαίνεται πως αυτήν την πρακτική διατήρησε κι αργότερα και, πιθανότατα, η δημόσια απαγγελία ήταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του Λάσκου ως ποιητή. Εξέδωσε αρκετές ποιητικές συλλογές σε μια περίοδο διάρκειας σαράντα ετών από το 1934 έως το 1974.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ο Λάσκος διατηρούσε την αίθουσα βαριετέ «Αλκαζάρ», πλησίον του Σταθμού Λαρίσης. Μέχρι το 1951, που έκλεισε, είχαν εμφανιστεί εκεί σημαντικοί ηθοποιοί και τραγουδιστές όπως οι Κώστας Χατζηχρήστος, Μαρίκα Νέζερ, Δανάη Στρατηγοπούλου, Μάγια Μελάγια, Καίτη Ντιριντάουα κ.ά.
Το 1942 παντρεύτηκε την τραγουδίστρια Στέλλα Γκρέκα, με την οποία χώρισε το 1947. Δεύτερη σύζυγός του, από το 1960 έως τον θάνατό του, υπήρξε η ηθοποιός Μπεάτα Ασημακοπούλου, με την οποία απέκτησε έναν γιο, τον Βασίλη.
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
Φιλμογραφία
1927: Έρως και κύματα (μόνο ως ηθοποιός)
1929: Αστέρω (μόνο σενάριο)
1929: Το λιμάνι των δακρύων (μόνο ως ηθοποιός)
1930: Μακριά απ' τον κόσμο (μόνο ως ηθοποιός)
1930: Ο παλιάτσος της ζωής (μόνο σενάριο)
1931: Δάφνις και Χλόη (και σενάριο)
1932: Ο πρίγκηψ των αλητών
1945: Ραγισμένες καρδιές
1953: Η ωραία του Πέραν
1955: Γκόλφω
1956: Η Άγνωστος (και σενάριο)
1958: Μακριά απ' τον κόσμο
1958: Γερακίνα
1958: Η φτώχεια θέλει καλοπέραση (και σενάριο)
1959: Σαρακατσάνισσα
1959: Να ζήσουν τα φτωχόπαιδα
1960: Νύχτες στο Μιραμάρε
1960: Αντίο ζωή
1961: Οι χαραμοφάηδες
1961: Φτωχαδάκια και λεφτάδες (και σενάριο -ακούγεται και η φωνή του ως αφηγητή)
1961: Το έξυπνο πουλί
1962: Λαφίνα
1962: Οι γυναίκες θέλουν ξύλο
1962: Ο γαμπρός μου ο δικηγόρος
1962: Δυο μάνες στο σταυρό του πόνου
1962: Μην είδατε τον Παναή
1962: Δέκα μέρες στο Παρίσι
1963: Μικροί και μεγάλοι εν δράσει
1963: Τρίτη και 13 (και εμφάνιση ως άνδρας στους αγώνες - δεν αναφέρεται στους τίτλους)
1963: Τύφλα να 'χει ο Μάρλον Μπράντο
1963: Ζήλεια
1964: Άλλος για το εκατομμύριο (και εμφάνιση ως ο ίδιος, με τη χαρακτηριστική ερώτηση - δίλημμα στον επίλογο του έργου)
1964: Ο εαυτούλης μου
1964: Ο εμίρης και ο κακομοίρης
1964: Κόσμος και κοσμάκης
1965: Μπετόβεν και Μπουζούκι
1965: Ο ουρανοκατέβατος
1965: Πράκτορες 005 εναντίον Χρυσοπόδαρου
1965: Το πρόσωπο της ημέρας
1966: Φουσκοθαλασσιές
1966: Να ζει κανείς ή να μη ζει
1967: Ο γεροντοκόρος
1967: Ο χαζομπαμπάς
1967: Το κορίτσι της οργής (και σενάριο)
1967: Ο μόδιστρος (και σενάριο)
1967: Νυμφίος ανύμφευτος
1967: Το πλοίο της χαράς
1968: Ο μπούφος
1968: Για ποιον χτυπά η κουδούνα
1968: Ο τσαχπίνης
1969: Δάφνις και Χλόη
1969: Το στραβόξυλο (και σενάριο)
1970: Ο αετός των σκλαβωμένων
1970: Ο απίθανος (και σενάριο)
1970: Το παιδί της μαμάς
1971: Διακοπές στην Κύπρο μας
1971: Η κρεβατομουρμούρα (και σενάριο)
1971: Ομορφόπαιδα
1971: Της ζήλιας τα καμώματα
Ποιητικές συλλογές
1934: Το φιλμ της ζωής (Αθήνα)
1936: Αγριόχηνες (Αλεξάνδρεια)
1938: Τάα-Ρόα (Κάιρο)
1940: [Ποιήματα] Αιθιοπίας (Αθήνα)
1948: Φρεγάτα (Αθήνα)
1950: Πλοίαρχος Λάσκος κι’ άλλα ποιήματα (Αλεξάνδρεια)
1956: Αfrica (Αθήνα)
1972: Αγριόχηνες. Ποιήματα Άπαντα (Αθήνα)
1974: Γυμνή μούσα (Αθήνα)