Ηθοποιός και πολιτικός. Ο Κώστας Καρράς γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου 1936 στην Αθήνα. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Λονδίνο και υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στη Royal Academy of Arts του Λονδίνου.
Το 1963 αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη και την ίδια χρονιά έκανε το ντεμπούτο του με τον θίασο του Δημήτρη Παπαμιχαήλ στην «Ποντικοπαγίδα» της Αγκάθα Κρίστι. Ακολούθησε η επιτυχημένη συνεργασία του με την Έλλη Λαμπέτη και εμφανίστηκε, μεταξύ άλλων, σε έργα όπως Γυμνοί στο Πάρκο του Νιλ Σάιμον και στο Λεωφορείον ο Πόθος του Τένεσι Ουίλιαμς. Συνεργάστηκε, επίσης, με τον θίασο της Τζένης Καρέζη και την Ελληνική Λαϊκή Σκηνή, ενώ διετέλεσε συνθιασάρχης με άλλους ομοτέχνους του (Άγγελο Αντωνόπουλο, Γιώργο Μιχαλακόπουλο, Ανδρέα Μπάρκουλη, Θύμιο Καρακατσάνη, Μαίρη Χρονοπούλου, Σωτήρη Μουστάκα, Σμαρούλα Γιούλη κ.ά.).
Στο διάστημα 1982-1987 λειτούργησε δικό του θίασο και σημείωσε προσωπική επιτυχία στο Ημερολόγιο ενός τρελού του Γκόγκολ και στο Blithe Spirit του Νόελ Κάουαρντ, ενώ συνεργάστηκε και με το Εθνικό Θέατρο. Στη δεκαετία του 1990 δημιούργησε ξανά δικό του θίασο, ενώ συνεργάστηκε με τα ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης και Πάτρας. Η τελευταία θεατρική εμφάνισή του ήταν στο ΚΘΒΕ.
Στον ελληνικό κινηματογράφο έκανε το ντεμπούτο του το 1961, στην κωμωδία Ποια είναι η Μαργαρίτα; του Ντίμη Δαδήρα, σε σενάριο Γιάννη Δαλιανίδη. Τα επόμενα 20 χρόνια συμμετείχε συνολικά σε 38 ταινίες, κρατώντας κυρίως δεύτερους ρόλους. Η καλύτερη εμφάνισή του θεωρείται ο ρόλος του Μενέλαου στην Ιφιγένεια του Μιχάλη Κακογιάννη (1977), που εκπροσώπησε την Ελλάδα στα Βραβεία Όσκαρ του 1978. Η τελευταία φορά που έπαιξε στον κινηματογράφο ήταν το 1981 στα Καμάκια, σε σκηνοθεσία Όμηρου Ευστρατιάδη και σενάριο Γιάννη Σκλάβου.
Κατά τη δεκαετία του 1980 συμμετείχε σε αρκετές βιντεοταινίες, ενώ στην ελληνική τηλεόραση πρωταγωνίστησε με μεγάλη επιτυχία σε πολλά σίριαλ.
Από το 2000 έως το 2007 ήταν βουλευτής με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Διατέλεσε, επίσης, επίτιμος πρόεδρος στο Χαμόγελο του παιδιού από το 1994, ενώ διοργάνωσε τον πρώτο διεθνή έρανο για τα θύματα του πολέμου της Βοσνίας. Επανειλημμένως έδωσε παραστάσεις για την ενίσχυση ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων και βραβεύθηκε από πολλές οργανώσεις και συλλόγους για την κοινωνική και ανθρωπιστική του δράση (Λάιονς, Χαμόγελο του Παιδιού, Δήμοι και Κοινότητες).
Πέθανε στις 6 Μαΐου 2012, έπειτα από μακρόχρονη μάχη με τον καρκίνο.