Ηθοποιός του θεάτρου, της οπερέτας και του κινηματογράφου, που διακρίθηκε κυρίως σε κωμικούς ρόλους.
Ο Ιωάννης Σίσκος, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε το 1909 στη Δράμα. Μαθητής του Γυμνασίου ακόμα εγκατέλειψε το σπίτι του και ακολούθησε ένα περιοδεύοντα θίασο ως τενόρος. Επέστρεψε αργότερα, όταν επρόκειτο να πάει στρατιώτης. Μετά τη θητεία του, με τη συγκατάθεση του πατέρα του αυτή τη φορά, κατέβηκε στην Αθήνα και μπήκε στον κόσμο του θεάτρου.
Πρωτοεμφανίστηκε το 1933 στην οπερέτα του Φραντς Λέχαρ Η Εύθυμη Χήρα, που ανέβασε στην Αθήνα ο θίασος Μίλερ. Ως το 1942 έπαιζε σε θιάσους όπερας, κυρίως του Παρασκευά Οικονόμου (Η χώρα των κουδουνιών, Σιγανό ποτάμι, Τζούλια). Το 1942 συγκρότησε επιθεωρησιακό θίασο με τον Νίκο Σταυρίδη. Έκτοτε συνεργάστηκε σε πολλούς θιάσους με τις αδελφές Καλουτά, το Βασίλη Λογοθετίδη, τον Κώστα Χατζηχρήστο, τον Τάκη Μηλιάδη κ.ά. Ο Στολίγκας άφησε εποχή στην επιθεώρηση με τα νούμερα Γιουπιγιάγια στην Κατοχή, Δατ'ς Αμόρε μεταπολεμικά και Ο Σταμούλης ο λοχίας τη δεκαετία του '70.
Από τις ελάχιστες εμφανίσεις του στην πρόζα ήταν το 1956 στο σεξπιρικό Όνειρο θερινής νυκτός με το θίασο του Νίκου Χατζίσκου και το 1958 στη Δικηγορίνα με τον θίασο του Δημήτρη Μυράτ. Έπαιξε σε πλήθος ταινιών του ελληνικού κινηματογράφου (Μουσίτσα και Χαρούμενοι Αλήτες με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, Ο Εμίρης και ο κακομοίρης, Έξω οι κλέφτες, Το ταξίδι του μέλιτος του Γιώργου Πανουσόπουλου κ.ά.).
Το 1967 έπαθε το πρώτο του έμφραγμα, όταν έπαιζε στην επιθεώρηση Γιεγιέδες και Μπουζούκια, με αποτέλεσμα να περιορίσει τις εμφανίσεις του σε θέατρο και κινηματογράφο. Το καλοκαίρι του 1979 εμφανίσθηκε για τελευταία φορά στο θέατρο, στην επιθεώρηση του Νίκου Αθερινού Κουπόνια και μονά-ζυγά στο θέατρο Λουζιτάνια και τον Νοέμβριο του 1982 στον κινηματογράφο στην κωμωδία του Κώστα Καραγιάννη Ο Παπασούζας φαντομάς.
Ο Κούλης Στολίγκας πέθανε στις 24 Φεβρουαρίου 1984, σε ηλικία 75 ετών, από έμφραγμα και εγκεφαλικό. Τα τελευταία χρόνια ζούσε απομονωμένος από τα φώτα της δημοσιότητας μαζί με τις δύο αδερφές του και δεν είχε παιδιά. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της επιθεώρησης και της οπερέτας, πολύ αγαπητός, όχι μόνο στο πλατύ κοινό που για δεκαετίες το ψυχαγωγούσε από τη σκηνή και την οθόνη, αλλά και μεταξύ των συναδέλφων του.
Φιλμογραφία
Διπλή θυσία (1945)
Πρόσωπα Λησμονημένα (1946)
Εκείνες που δεν πρέπει ν’ αγαπούν (1951)
Αγγελος με χειροπέδες (1952)
Χαλιμά (1954)
Οι παπατζήδες (1954)
Νύχτες της Αθήνας (1954)
Τα τρία μωρά (1955)
Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες (1956)
3 τρελλοί ντετέκτιβς (1957)
Αδέκαροι ερωτευμένοι (1958)
Η φτώχεια θέλει καλοπέραση (1958)
Μια ζωή την έχουμε! (1958)
Χαρούμενοι αλήτες (1958)
Κέφι, γλέντι και φιγούρα (1958)
Η μουσίτσα (1959)
Μπουμπουλίνα (1959)
Ο Γιάννος κι η Παγώνα (1959)
Οι δοσατζήδες (1959)
Οι κληρονόμοι του Καραμπουμπούνα (1959)
Κρουαζιέρα στη Ρόδο (1960)
Σουσουράδα (1960)
Έξω οι κλέφτες (1961)
Ποια είναι η Μαργαρίτα (1961)
Βασιλιάς της γκάφας (1962)
Η νύφη τό σκασε... (1962)
Ο διάβολος κ’ η ουρά του (1962)
Ο Μιχαληός του 14ου συντάγματος (1962)
Οι αετονύχηδες / Μη βαράτε όλοι μαζί (1962)
Το κορίτσι του λόχου (1962)
Ο Ιππόλυτος και το βιολί του (1963)
Ένας ζόρικος δεκανέας (1964)
Ο ανήφορος (1964)
Ο εμίρης και ο κακομοίρης (1964)
Ου κλέψεις (1965)
Το ρομάντσο μιας καμαριέρας (1965)
Εισπράκτωρ 007 (1966)
Ο Μελέτης στην Άμεσο Δράση (1966)
Ο ανακατωσούρας (1967)
Εικοσιτετράωρο ενός παλιατζή (1972, ΕΙΡΤ)
Ψιλικατζίδικο ο Κόσμος (1973, ΕΙΡΤ)
Το παλιό το κατοστάρι (1974, ΥΕΝΕΔ)
Ο φαλακρός μαθητής (1979)
Ταξίδι του μέλιτος (1979)
Βέγγος ο τρελλός καμικάζι (1980)
Ο Κώτσος και οι εξωγήινοι (1980)
Παπασούζας φαντομάς (1983)